บทที่ 5

แคทเธอรีนหรี่ตามองข้อความนั้น ขนตายาวของเธอซ่อนเร้นอารมณ์ที่ปั่นป่วนอยู่ลึกลงไปในดวงตา

นี่คือการประกาศสงครามของโอลิเวียต่อเธออย่างชัดเจน

แคทเธอรีนหัวเราะเย็นชาและรีบบันทึกรูปภาพกับวิดีโออย่างรวดเร็ว

ของพวกนี้หล่นมาอยู่ในมือเธออย่างง่ายดาย... เธอต้องขอบคุณโอลิเวียสำหรับเรื่องนี้จริงๆ

ประตูห้องน้ำเปิดออกเบาๆ ปลดปล่อยกลุ่มไอน้ำที่ห่อหุ้มร่างของฟิลิปเอาไว้ เขาเดินออกมาในสภาพเปลือยเปล่า หยาดน้ำไหลระเรื่อยลงมาตามมัดกล้ามที่สลักเสลามาอย่างสมบูรณ์แบบราวกับกำลังลูบไล้ผลงานชิ้นเอก

ฟิลิปเหลือบมองแคทเธอรีนที่กำลังพิงหัวเตียงอยู่ด้วยสายตาเย็นชา เขาก้มลงหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาจากพื้น ท่วงท่าของเขาสง่างามและดูดี

แคทเธอรีนจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง เธอหลงลืมบุหรี่ที่คีบอยู่ระหว่างนิ้ว ขี้เถ้าที่ยาวขึ้นเรื่อยๆ จวนเจียนจะร่วงหล่นลงมาทุกขณะ

จนกระทั่งฟิลิปดึงกางเกงของเขาขึ้นนั่นแหละ เธอถึงได้หลุดออกจากภวังค์และนึกถึงเรื่องสำคัญบางอย่างขึ้นมาได้

แคทเธอรีนดับบุหรี่แล้วยื่นนิ้วเรียวยาวของเธอออกไป ส่งโทรศัพท์ให้เขา น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นยั่วยวน “คุณฟอสเตอร์คะ... ให้ข้อมูลติดต่อของคุณกับฉันหน่อยไม่ได้เหรอคะ? เราจะได้ติดต่อกันได้”

ฟิลิปรูดซิปกางเกงและติดเข็มขัด น้ำเสียงของเขาต่ำและเย็นชา “ไม่จำเป็น”

แคทเธอรีนไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่ายๆ เธอกะพริบตาฉ่ำเยิ้ม ทำท่าทางไร้เดียงสาและสับสน “เมื่อกี้เรายังมีความสุขกันอยู่เลยนี่คะ ทำไมคุณถึงทำตัวห่างเหินแบบนี้ล่ะคะ”

ฟิลิปมองเธออย่างเฉยเมย สายตาของเขาเย็นชาและประเมิน “เราไม่ได้สนิทกัน”

ในมุมมองของเขา เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งที่เพิ่งเจอกัน เธอกลับมอบกายให้เขาอย่างเต็มใจ เธอต้องมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงแน่ๆ

แคทเธอรีนมองฟิลิปขณะที่เขากำลังติดกระดุมเสื้อ เธอจึงยกเท้าเรียวบางของเธอขึ้นแล้ววางลงบนหน้าท้องแกร่งของเขาโดยตรง ลูบไล้เบาๆ ตรงรอยฟันที่เธอสร้างไว้ก่อนหน้านี้

ดวงตาของฟิลิปเข้มขึ้น มือใหญ่ของเขาคว้าข้อเท้าของเธอไว้ และทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้า กลิ่นอายบุรุษเพศของเขาห้อมล้อมเธอในทันที

แคทเธอรีนพลิ้วตัวออกจากพันธนาการของเขาได้อย่างราบรื่น ท่วงท่าของเธอแผ่วเบาและยั่วยวนขณะที่เธอพาดเรียวขายาวสง่างามของเธอไว้บนไหล่กว้างของเขา

“ไม่สนิทกันเหรอคะ” แคทเธอรีนจ้องมองฟิลิปด้วยดวงตาที่ทั้งไร้เดียงสาและยั่วยวนในคราวเดียวกัน

เธอเลียริมฝีปากเบาๆ “ตอนที่คุณกอดฉันแล้วจูบฉันอย่างบ้าคลั่งตรงนี้” เธอค่อยๆ ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะเบาๆ บนส่วนโค้งเว้าอวบอิ่มที่แทบจะถูกซ่อนไว้ไม่มิดใต้ผ้าห่ม “ตอนนั้นเราไม่สนิทกันมากเลยเหรอคะ”

ฟิลิปลดสายตาลงมองรอยแดงที่ปรากฏเด่นชัดบนผิวเนียนของเธอใต้ผ้าห่ม สีหน้าของเขายิ่งมืดครึ้มลง

เขายื่นมือใหญ่ออกไป เชยคางของเธอให้เงยขึ้นอย่างหนักแน่น

ใบหน้าของเธอเงยขึ้นหาเขา ปลายจมูกของพวกเขาเกือบจะสัมผัสกัน ริมฝีปากห่างกันไม่ถึงหนึ่งนิ้ว

เพียงแค่ขยับตัวนิดเดียว พวกเขาก็จะกลับมาแนบชิดกันอีกครั้ง สานต่อสิ่งที่ได้เริ่มต้นไว้ก่อนหน้านี้

แคทเธอรีนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของฟิลิป หายใจหอบถี่ หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

แววตาของเธอยิ่งเย้ายวนขึ้น หางตาของเธอยกขึ้นเล็กน้อย เปี่ยมไปด้วยความปรารถนา

ฟิลิปมองเธอแล้วก็พลันหัวเราะเยาะออกมา “คิดว่านอนกับฉันแล้วจะได้อะไรขึ้นมางั้นเหรอ เงินทอง? ตำแหน่ง? เลิกคิดซะเถอะ ฉันเจอผู้หญิงแบบเธอมาเยอะแล้วที่พยายามจะยั่วยวนฉันเพื่อเงิน เธอก็เป็นได้แค่ของเล่น ดีกว่าโสเภณีแค่นิดเดียว ฉันแนะนำให้เธอทำตัวให้มีค่าหน่อย ไม่งั้นมันจะดูราคาถูก”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ทำให้ใบหน้าแดงซ่านของแคทเธอรีนซีดเผือดลงทันที

เธอมองรอยยิ้มเย้ยหยันของฟิลิป รู้สึกว่าหัวใจบีบรัดอย่างเจ็บปวด

เธอฝืนยิ้ม พยายามรักษากิริยาท่าทางให้สงบนิ่ง

แคทเธอรีนเข้าใจความหมายของเขาเป็นอย่างดี

เธอรู้ว่าด้วยรูปร่างหน้าตาของเธอ ฟิลิปเพียงแค่หลงใหลในร่างกายของเธอเท่านั้น แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ผู้ชายในระดับเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง เขาคงไม่หลงเสน่ห์ใครคนใดคนหนึ่งได้ง่ายๆ

ไม่นานฟิลิปก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย กลับมามีท่าทีน่าเกรงขามและเย็นชาอีกครั้ง ราวกับว่าความสัมพันธ์อันเร่าร้อนเมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตา

ขณะที่เขาหันหลังจะจากไป แคทเธอรีนก็เอ่ยขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเธอเจือความเย้ายวนแผ่วเบา “ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้”

ฟิลิปหันกลับมามองแคทเธอรีนที่ยิ้มอีกครั้ง ดวงตาของเธอมีประกายขี้เล่น “สำหรับฉัน คุณก็เป็นแค่เครื่องมือเหมือนกัน...เครื่องมือที่จะใช้แก้แค้นหลานชายเจ้าชู้ของคุณนั่นแหละ”

เธอเชิดคางขึ้นอย่างท้าทาย น้ำเสียงสบายๆ ราวกับไม่ใส่ใจ

ฟิลิปหยุดชะงัก สีหน้าของเขามืดครึ้มลง “แคทเธอรีน อย่ามายั่วโมโหฉัน ไม่งั้น...”

“ไม่งั้นอะไรคะ จะฆ่าฉันเหรอ” แคทเธอรีนพูดแทรกอย่างหยาบคาย ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของฟิลิปก็เต็มไปด้วยความรังเกียจอย่างรุนแรง

เขาทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอโง่เกินไป”

แล้วเขาก็ก้าวออกไป ปิดประตูกระแทกเสียงดังตามหลัง

แคทเธอรีนยืนนิ่งงันไปนาน ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น

เขาพูดถูก...เธอโง่เกินไปจริงๆ

แต่ถึงแม้จะรู้ว่าหนทางข้างหน้าอันตราย เธอก็ยังคงเดินหน้าต่อไปอย่างไม่ลังเล หัวใจของเธอกลับเปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนาที่จะแก้แค้น!

บานประตูหนักปิดลงอย่างแน่นหนา ตัดขาดความใกล้ชิดที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้องและรอยยิ้มเยาะเย้ยของแคทเธอรีน

ฟิลิปยืนอยู่ที่โถงทางเดิน อุณหภูมิต่ำกว่าอากาศยามค่ำคืนอยู่หลายองศา

“เครื่องมือที่จะใช้แก้แค้นหลานชายฉันงั้นเหรอ”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครกล้าอวดดีกับฟิลิปเช่นนี้

และแน่นอน ไม่เคยมีใครกล้าใช้เขาเป็นเครื่องมือ

เขาก้าวฉับๆ ไปทางลิฟต์ ฝีเท้าของเขามั่นคงแต่ก็บ่งบอกถึงพายุที่กำลังจะมาถึงอย่างชัดเจน

ประตูลิฟต์เปิดออกอย่างราบรื่น พื้นผิวโลหะขัดเงาสะท้อนใบหน้าที่เย็นชาและความมืดมิดในดวงตาที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของเขา

ลิฟต์ลงมาถึงลานจอดรถใต้ดิน

ฟิลิปขึ้นรถของเขาอย่างเงียบๆ บรรยากาศภายในรถพลันตึงเครียดขึ้นมาทันที

เขาเอนหลังพิงเบาะ หลับตาลง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นก็เผยให้เห็นความเยียบเย็นที่ไร้ก้นบึ้ง

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาผู้ช่วย สั่งให้เขาไปสืบเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับแคทเธอรีน รวมถึงชีวิตของเธอในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

อเล็กซ์ไม่เคยเห็นฟิลิปสนใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน

ขณะที่อเล็กซ์คิดว่าการสนทนากำลังจะจบลง ฟิลิปก็เปิดเผยข้อมูลชิ้นสุดท้ายที่น่าตกตะลึง

“ชื่อเดิมของเธอคือเอมิลี่ วินเทอร์ส”

อเล็กซ์ตกใจจนแทบสิ้นสติ เอมิลี่ วินเทอร์ส?

ทายาทหญิงแห่งตระกูลวินเทอร์สเมื่อเจ็ดปีก่อนน่ะหรือ?